ΜΑΝΔΡΕΣ

Οι κάτοικοι των Μανδρών είναι πρόσφυγες από την κωμόπολη Μανδρίτσα της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη). Οι πρόγονοι τους ήταν Αρβανίτες, με έντονη εθνική Ελληνική συνείδηση και συμμετοχή στους αγώνες του έθνους. Κατά την παράδοση, αλλά και σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ιστορικών (Α.Βακαλόπουλος, Α. Μαικίδης), η καταγωγή τους ήταν από την περιοχή της Κορυτσάς (Βιθκούκι) και την περιοχή του Σουλίου.
Το χωριό Μάνδρες βρίσκεται 17 χιλιόμετρα νότια του Κιλκίς και 32 βόρεια της Θεσσαλονίκης, επί της παλαιάς Εθνικής οδού Θεσσαλονίκης - Κιλκίς. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Γαλλικού .Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 100 μέτρων και βρίσκεται κοντά στο Γαλλικό ποταμό. Στις 19 Ιουνίου 1913 στη Μάχη του Κιλκίς εδώ συνάντησαν την πρώτη βουλγαρική αντίσταση οι Ελληνικές δυνάμεις που βάδιζαν προς το Κιλκίς.Το χωριό χτίστηκε το 1914 πάνω στα ερείπια του κατεστραμμένου χωριού Αμπάρκιοϊ. Στην ίδια περιοχή υπήρχε κατά την Ρωμαϊκή περίοδο οικισμός. Στις Μάνδρες δραστηριοποιούνται δύο σύλλογοι: ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μανδρών, ο οποίος διατηρεί χορευτικά τμήματα, τράπεζα αίματος και Λαογραφική έκθεση. Διοργανώνει, επίσης, πολλές εκδηλώσεις με κορυφαίες το «Σεργιάνι στην Παράδοση» και το «έθιμο του Λαζάρου».· ο Αθλητικός σύλλογος «Μανδραϊκός».Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με το καμπαναριό της δεσπόζει στην πλαγιά του χωριού. Επίσης, σε δασύλλιο πλησίον του χωριού λειτουργεί και το παρεκκλήσι της Αναστάσεως. Ενώ το κέντρο του οικισμού κοσμεί ένας παραδοσιακός Μύλος.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Στρώμνιτσα

« Εχει νυν μεγάλην εκκλησίαν (δύο ετέρων ως και αυτής πυρποληθεισών το 1870 υπό των οθωμανών κατά την τότε γενικήν πυρκαϊάν των χριστιανικών συνοικιών) 6 τεμένη, συναγωγήν, σχολεία, (ελληνικόν πλήρες, δημοτικόν, παρθεναγωγείον και νηπιαγωγείον) αγοράν καλήν, εκτεινομένην εκατέρωθεν του δια της πόλεως και εν μέσω των δύο ετέρων χειμάρρων ρέοντος, παρά των οποίων εκκλησία και τα σχολεία κείνται, ανεγερθέντα επί των ερειπίων των πυρποληθεισών εκκλησιών, Μητρόπολην καλήν , δοκητήριο ευρύχωρον, 8 καλά χάνια, 9 κλιβάνους καθ’ όλην την έκτασιν της αγοράς, εκτός των εν ταις συνοικίαις, 4 υδρόμυλους, εβδομαδιαία αγοράν εκάστη Δευτέρα και άφθονα πηγαία ύδατα. ...
Η θέσις της Στρωμνίτσης επικρατεί απάσης της ομωνύμου κοιλάδος, εν η κείνται περί τα 115-130 χωρία, ών τα πλείστα εισίν ελληνικά και ελληνικά έχουσιν ονομασίας με καταλήξεις βουλγαρικάς, έχοντα σχολεία κάλλιστα διατηρούμενα...»
Δημοσιεύθηκε στην εφημ. "Μαχητής του Κιλκίς" 08.Ιουν.1996
Αναρτήθηκε από

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)